Hrvatski kazališni, televizijski i filmski glumac Špiro Guberina preminuo je u petak u 88. godini života u Domu za starije i nemoćne u Zagrebu. Guberina je u Domu proveo posljednje godine života. Legendarni glumac rođen je u Šibeniku 1. ožujka 1933. godine, a šira javnost ga je upoznala i zavoljela u ulogama u televizijskim serijama "Velo misto" i "Prosjaci i sinovi".
Za svoja glumačka ostvarenja Špiro Guberina dobio je nagradu “Reda Danice hrvatske s likom Marka Marulića”, dobitnik je nagrade “Vladimir Nazor” za životno djelo 2011. i Nagrade hrvatskog glumišta za životno djelo 2014. godine. Ovaj legendarni glumac poznat je po brojnim zapaženim ulogama, a katolička javnost pamtit će ga i po tome da je bio među prvim javnim osobama koje su podržale osnivanje i pokretanje obiteljske televizije Laudato.
Kao srednjoškolac nastupao je u komedijama i operetama u Narodnom kazalištu u Šibeniku. Godine 1952. u Zagrebu upisuje građevinu na Tehničkom fakultetu, iduće godine matematiku i fiziku na Prirodoslovno-matematičkom, a 1954. glumu na Akademiji za kazališnu umjetnost u klasi Branka Gavelle. Diplomirao je 1970. godine, piše Hina.
Kao student glume 1955. u zagrebačkom Dramskom kazalištu u ulozi Sir Olivera Kvariteksta u Shakespeareovoj komediji “Kako vam drago”. U zagrebačkom HNK prvi put je nastupio 1957. u Brechtovu “Kavkaskom krugu kredom”, igrajući ulogu Susjeda, a od 1958. u stalnom je angažmanu u tom kazalištu. Nastupao je i u drugim zagrebačkim kazalištima te u Splitu, Dubrovniku i Osijeku u kojima je odigrao velik broj glavnih i većih uloga.
Bio je Knez Miškin u “Idiotu” F. M. Dostojevskog, Argan u Molièreovu “Umišljenom bolesniku, Figaro u Beaumarchaisovoj “Figarovoj ženidbi”, Markiz Florindo u Goldonijevu “Feudalcu”, Vučistrah u Kanavelićevu “Vučistrah”, Crveni Petar u Kafkinu “Izvještaju jednoj akademiji”. Glumio je i Folevillea u Labicheovu “Dajte da se zagrlimo”, Georgea Dillona u Osborneovu “Epitafu za Georgea Dillona”, Héroa u Anouilhevu komadu “Pokus ili kažnjena ljubav”, Eduarda u Ionescovu “Neplaćenom ubojici”, Saba u Vojnovićevu “Sutonu”, Mikletu u Hektorovićoj “Hvarkinji” i Baruna u predstavi “Na dnu” M. Gorkog.
Posebno se isticao u ističući se u karakternoj komici utemeljenoj na specifično artikuliranom govoru. Bio je i Držićev Tripče od Kotora, Maro, Bokčilo, Ugo Tudešak, Oštijer i Dugi nos, Shakespeareov Curio, Lakrdijaš u “Na Tri kralja ili kako hoćete”, Margarelon u “Troilu i Kresidi”, Publije u “Juliju Cezaru”, Rimski građanin u “Koriolanu”, grobar u “Hamletu”, Siward u “Macbeth”, Nušićev Trifun Spasić u “Ožalošćenoj porodici” i Pera pisar u “Gospođi ministarki”
Zapažene uloge ostvario je i u Krležinim dramama “U logoru”, “Kraljevo”, “Golgota”, “Galicija” i “Vučjak”. U Marinkovićevoj “Gloriji” glumio je Don Florija, u “Kiklopu” pijanca, u “Pustinji” Sganarellea, a u “Zajedničkoj kupki” Jacobsona, a u Brešanovoj “Predstavi Hamleta u selu Mrduša Donja” odigrao je Šimurinu, u “Svečanoj večeri u pogrebnom poduzeću” Ticu, a u “Nečastivom na Filozofskom fakultetu” Blažeka.
Nastupao je na mnogim kazališnim festivalima poput Dubrovačkih ljetnih igara, Splitskoga ljeta, Festivala djeteta u Šibeniku, Danima satire u Zagrebu te na Sterijinom pozorju u Novom Sadu.
Široj javnosti najpoznatiji je po ulogama u televizijskim serijama poput nezaboravnoga Strikana u “Velom mistu”, Divca u “Prosjacima i sinovima”, Očenašeka u “Dnevniku Očenašeka”, Mate u “Jelenku” te Špire Špule u “Zlatnoj niti”.
Godine 1997. osnovao je Mali hrvatski teatar “Kiklop”, koji je otvorio monodramskim kolažem “Majmunska posla”.